ArbeidsmarktInZicht - Regio in Beeld 2024-2025: de belangrijkste ontwikkelingen in Limburg

UWV: Regio in beeld 2024-2025

In het rapport Regio in Beeld 2024-2025 van het UWV worden de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt per arbeidsmarktregio beschreven. Daarnaast worden er strategieën gedeeld om de arbeidsmarktkrapte tegen te gaan. In dit artikel maken we een analyse voor de provincie Limburg. Hiervoor gebruiken we de rapporten van de volgende arbeidsmarktregio's: Noord-Limburg, Midden-Limburg en Zuid-Limburg.

Werkgelegenheid en sectorale verschuivingen

De regio's tonen een verschillend beeld van werkgelegenheid. In Noord-Limburg en Zuid-Limburg wordt een lichte banenkrimp verwacht, vooral in industrie en landbouw. Deze sectoren worden hard geraakt door hoge energieprijzen, wat vooral impact heeft op energie-intensieve bedrijven zoals de chemische industrie. Midden-Limburg laat daarentegen een lichte werkgelegenheidsgroei zien, vooral in de zorg en detailhandel. Desondanks is deze groei beperkt en wordt voor 2025 stagnatie verwacht, wat te maken heeft met het beperkte aanbod van geschikt personeel.

Arbeidsmarktkrapte

De krappe arbeidsmarkt is een structureel probleem in alle drie de regio's. Ondanks een hoge arbeidsparticipatie (bijna 73% in Noord-Limburg en 70,3% in Midden-Limburg), blijft de vraag naar personeel in sectoren zoals techniek, zorg, ICT en onderwijs hoog. Zuid-Limburg heeft de laagste arbeidsparticipatie van Nederland, met 66,8%, wat de krapte daar extra problematisch maakt.
De beperkte instroom van jongere werknemers en de uitstroom van ouderen verergeren de krapte, vooral in sectoren met grote maatschappelijke opgaven. Deze sectoren, zoals zorg en techniek, blijven kampen met een tekort aan vakbekwaam personeel, wat de dienstverlening en maatschappelijke projecten onder druk zet.

Demografische ontwikkelingen

Vergrijzing is een belangrijke factor in de krapte op de arbeidsmarkt. Veel oudere werknemers zullen de komende jaren met pensioen gaan, terwijl jongere generaties onvoldoende instromen om deze uitstroom te compenseren. Dit geldt voor alle drie de regio's, maar de vergrijzingsdruk is het grootst in Zuid-Limburg. De bevolkingsgroei in Limburg is voornamelijk te danken aan immigratie, wat enigszins verlichting kan bieden voor de arbeidsmarkt. De arbeidsparticipatie onder migranten verschilt echter sterk per groep, waardoor niet alle migranten direct bijdragen aan het opvangen van personeelstekorten.

Regionale verschillen in arbeidsparticipatie en onbenut arbeidspotentieel

Hoewel de arbeidsparticipatie in Noord- en Midden-Limburg relatief hoog is, zien we dat Zuid-Limburg achterblijft. De regio heeft nog altijd het laagste arbeidsparticipatiecijfer van het land, wat wijst op een hardnekkig probleem met het betrekken van werkzoekenden in de arbeidsmarkt. Het onbenut arbeidspotentieel, dat vooral bestaat uit mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, is de afgelopen jaren gehalveerd, maar een deel hiervan blijft nog steeds buiten beeld. Het UWV en regionale werkcentra zetten zich in om deze groep beter te begeleiden naar werk, maar een substantiële toename van arbeidsparticipatie is op de korte termijn niet te verwachten.

strategieën tegen arbeidsmarktkrapte

Het rapport benadrukt verschillende strategieën om de arbeidsmarktkrapte in Limburg aan te pakken. Een belangrijke maatregel is het verhogen van de arbeidsproductiviteit, bijvoorbeeld door technologische investeringen en efficiëntere werkprocessen, zodat bedrijven meer werk kunnen verzetten met hetzelfde aantal medewerkers. Daarnaast ligt de focus op het behouden en ontwikkelen van huidig personeel, door middel van scholing (leven lang ontwikkelen) en aantrekkelijke carrièreperspectieven, vooral gericht op het verlengen van de loopbanen van oudere werknemers. Om het onbenut arbeidspotentieel beter te benutten, worden werkzoekenden actief begeleid naar kansrijke sectoren, zoals zorg en techniek, via regionale werkcentra en samenwerkingsprojecten. Flexibiliteit via uitzendkrachten en zelfstandig ondernemerschap wordt ook gestimuleerd om beter in te spelen op fluctuerende personeelsbehoeften.

belangrijkste inzichten

In het rapport Regio in Beeld 2024-2025 van het UWV worden de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt per arbeidsmarktregio beschreven. Daarnaast worden er strategieën gedeeld om de arbeidsmarktkrapte tegen te gaan. In dit artikel maken we een analyse voor de provincie Limburg.
De regio's tonen een verschillend beeld van werkgelegenheid. In Noord-Limburg en Zuid-Limburg wordt een lichte banenkrimp verwacht. Midden-Limburg laat daarentegen een lichte werkgelegenheidsgroei zien. Desondanks is deze groei beperkt en wordt voor 2025 stagnatie verwacht, wat te maken heeft met het beperkte aanbod van geschikt personeel.
De krappe arbeidsmarkt is een structureel probleem in alle drie de regio's. Ondanks een hoge arbeidsparticipatie (bijna 73% in Noord-Limburg en 70,3% in Midden-Limburg), blijft de vraag naar personeel in sectoren zoals techniek, zorg, ICT en onderwijs hoog. Zuid-Limburg heeft de laagste arbeidsparticipatie van Nederland, met 66,8%, wat de krapte daar extra problematisch maakt. De beperkte instroom van jongere werknemers en de uitstroom van ouderen verergeren de krapte.
Vergrijzing is een belangrijke factor in de krapte op de arbeidsmarkt. Veel oudere werknemers zullen de komende jaren met pensioen gaan, terwijl jongere generaties onvoldoende instromen om deze uitstroom te compenseren. Dit geldt voor alle drie de regio's, maar de vergrijzingsdruk is het grootst in Zuid-Limburg.
Hoewel de arbeidsparticipatie in Noord- en Midden-Limburg relatief hoog is, zien we dat Zuid-Limburg achterblijft. De regio heeft nog altijd het laagste arbeidsparticipatiecijfer van het land, wat wijst op een hardnekkig probleem met het betrekken van werkzoekenden in de arbeidsmarkt.
Het rapport benadrukt verschillende strategieën om de arbeidsmarktkrapte in Limburg aan te pakken. Dit zijn onder andere: het verhogen van de arbeidsproductiviteit, bijvoorbeeld door technologische investeringen en efficiëntere werkprocessen, focus op het behouden en ontwikkelen van huidig personeel, het beter benutten van het onbenut arbeidspotentieel, flexibiliteit via uitzendkrachten en het stimuleren van zelfstandig ondernemerschap.